De eerste nacht in het hotel in Gythion hebben we slecht geslapen. Er was veel lawaai buiten en de kamer blijkt erg gehorig te zijn voor geluid van buiten. Veel gepraat en muziek en op straat en in een huis in de buurt was een feest aan de gang tot diep in nacht met harde Griekse muziek. Ook lag er in de haven voor het hotel een marineschip waarvan continu de motor stond de brommen. We hebben dus maar een paar uur geslapen. Na het ontbijt, wat lang duurde omdat de ontbijtzaal erg klein is en alles naar je tafel wordt gebracht, er is namelijk geen buffet, vertrokken we pas na 10 uur voor een rondje over het schiereiland Mani.

Als eerste zijn we naar Pyrgos Dirou gegaan om daar de grot te bekijken, dit is één van de mooiste grotten van Griekenland. Tijdens de weg daarheen zagen we voor het eerst grote stukken verbrand bos als gevolg van de branden van augustus 2007. De bomen zijn nog wel zwart maar grassen en struiken zijn allemaal al weer groen. Er zijn ook bomen die aan één kant verbrand zijn en aan de andere kant wel groen zijn. Eenmaal bij de grot aangekomen gaat het eerste deel, zo'n 1300 meter, met een bootje en daarna ga je verder te voet voor de laatste 200 meter. Het zijn inderdaad erg mooie grotten. In tegenstelling tot veel andere grotten is het er niet zo koud, zo'n 17 graden.

Na het bezoek aan de grot hebben we een route gereden waaraan we een aantal erg oude kerkjes konden zien met diverse fresco's. De eerste was die in Drialos waar we de uit de 14e eeuw stammende Ag. Georgioskerk hebben bekeken. Het kleine deurtje was open en we zijn er ook even naar binnen gegaan om de schitterende fresco's te bekijken. Overigens waren niet alle kerken langs de route open. In Mezapos wilden we naar het strand gaan, maar dat stelde niet veel voor en we zijn snel doorgereden op zoek naar de uit de 2e eeuw stammende Ag. Vlachernakerk. Hiervoor moesten we een stukje lopen, het is een heel klein kerkje met nog een paar fresco's waar nog iets op valt te herkennen.

De Mani, zoals dit deel van de Peloponnesos heet, staat bekend om zijn karakteristieke torenhuizen. Hiervan hebben we er onderweg ook vele gezien. Het beroemdste dorp voor wat deze torenhuizen betreft is Vathia waar we na een lunchstop in Gerolimenas naar toe zijn gegaan. In Vathia zijn we gestopt en we hebben er een wandeling door het stadje gemaakt. Voor we vervolgens terug gingen naar Gythion zijn we nog naar Marmari gereden waar een klein zandstrand is was waar Ciska nog even heeft gepootjebaad.

De tweede en laatste nacht in Gythion hebben we goed kunnen slapen, geen geluidsoverlast gehad. Na het ontbijt zijn we vertrokken voor de lange reis naar ons derde hotel in Petrochori aan de westkust van de Peloponnesos. Via bochtige wegen reden we door de bergen richting Kalamata. Een paar kilometer voor Kalamata zijn we bij een restaurantje direct aan het water gestopt om wat te drinken en te eten. Ciska heeft hier ook in de zee gezwommen. Na zo'n 1,5 uur op dit heerlijke plekje te hebben genoten hebben we de reis vervolgd. We wilden ook nog een bezoek brengen aan het antieke Messini, maar ons boekje gaf geen uitsluitsel over de sluitingstijd en we wilden niet dezelfde verrassing als in Mystras dat het al om 3 uur sluit. Bij het restaurant kon niemand ons daarover iets vertellen dus besloten we naar de Tourist Info in Kalamata te gaan. Deze hebben we niet echter niet kunnen vinden. Hier in Griekenland staan in de steden geen route bordjes naar de Tourist Info dus zijn ze soms lastig te vinden, hier ligt nog een uitdaging voor de Grieken wat dat betreft. Van Kalamata was het slechts een klein uur rijden naar Petrochori waar we hotel Navarone snel hadden gevonden. We kregen een kamer in één van de bungalows. We mochten de auto tot vlak voor de kamer rijden om niet zo ver te hoeven slepen met de bagage. Maar toen Arjan de auto wilde gaan halen, wilde die niet meer starten. Er kwam alleen wat vreemd getik ergens uit het vooronder en alle lampjes op het dashboard begonnen vreemd te knipperen, de startmotor gaf zelfs geen enkel teken van leven meer.